Om een onbekende, vast gecompliceerde reden wil Skip louter op het gazon op zijn kluifjes knabbelen. Verder zijn het merk, het model, de omvang van de kluif, de hardheid van de substantie en niet te vergeten de reuk van cruciaal belang. ‘Operatie gebitsreiniging’ luistert heel nauw. De aanschaf alleen al is een ingewikkelde procedure waar we ruimschoots de tijd voor nemen, want Skip neemt enkel genoegen met het allerbeste. Eigenlijk zijn het helemaal geen botten in kluifvorm, maar opgerolde lappen runderhuid. Je koopt ze onder de naam retrieverrol.
In de
dierenwinkel wordt er door Skip gewikt en gewogen - welke zal hij kiezen - totdat er uiteindelijk twee
exemplaren overblijven die gekocht mogen worden. Deze lopen aan het uiteinde
iets uit, zodat hij ze met zijn voorpoten goed vast kan houden. Thuis begint
pas het echte teamwork. Het eerste
stukje wordt door mij Babbel, met een nijptang losgetrokken, zodat er een recht
lapje aan het duimdikke stokje ontstaat. Dit knauwt hij, liggend op het groene
tapijt, af tot aan het einde. Vragend gaat hij daarna voor me zitten. Ik trek
weer een stuk huid verder los met mijn vrouwvriendelijke gereedschap, tot het
laatste velletje op is. De inhoud, een restje kronkelige buffelhuid (wij noemen
dit de matroesjka*) wordt in de tuin
begraven om week te worden. Binnen moet ik doen alsof ik van niets weet,
terwijl zijn stoffige snoet hem verraadt. Ik klets wat onzin tegen hem en hij
kijkt me voldaan aan. We begrijpen elkaar.
Het restant
ligt intussen zeer zichtbaar in de grond. Erg diep begraaft hij het niet.
Doorgaans wordt er met de snuit een centimeter grond opzij geduwd. De matroesjka wordt neergelegd en met de
snuit slordig toegedekt met wat rulle grond. Ik doe altijd alsof mijn neus
bloedt. Zodra hij maar enigszins vermoed dat ik de verblijfplaats weet, pakt
hij het weer op om het elders te deponeren. Schoffel ik onwetend in de buurt,
dan volgt hij me met argusogen. Zodra ik mijn hielen licht, begint het hele
ritueel weer van voren af aan. * Een matroesjka, in Nederland vaak onterecht verward met baboesjka dat omaatje betekent, is een holle houten pop die onderdeel is van een reeks steeds kleinere in elkaar passende poppen.
.JPG)
