KATTENKWAAD

Bij het openen van de voordeur schiet een ons onbekende lapjeskat geschrokken uit het portiek weg. Geheid had ze gelukzalig in het zonnetje zitten soezen. Skip wil er achteraan, maar wordt belemmerd door de lijn - mijn rechterarm is subiet langer dan de linker. Ik ben opgelucht dat hij vast zit. Er is weinig enerverender dan een nietsvermoedende kat de stuipen op het lijf te jagen.

De kat verstopt zich onder het chassis van de dichtstbijzijnde auto. Ze kijkt schichtig. Nu ze stilzit, draait Skip als een blad aan de boom om. Hij kwispelt uitnodigend en wil met haar kennismaken. Als we dichterbij komen blaast ze. Ze heeft geen vertrouwen in een goede afloop bij een ontmoeting. De miscommunicatie tussen honden en katten is vooral gestoeld op de afwijkende lichaamstaal die leidt tot onbegrip. Ik vraag Skip haar te negeren en samen lopen we verder. Zodra we iets verderop zijn installeert de kat zich weer op de gloeiend hete tree van de opgang naar ons huis. Skip kijkt op hetzelfde moment om en blaft gefrustreerd. Ik prent mezelf in om strakjes alert te zijn op haar eventuele aanwezigheid.

Skip vindt bewegende katten meeslepend spannend omdat ze zijn jachtinstinct aanwakkeren. Katten die ongeoorloofd onze tuin binnendringen worden behandeld als ongewenste vreemdelingen. Hij jaagt ze de oude kastanje in en blijft dan aanhoudend blaffen; net alsof dat helpt. Katten in rusttoestand zijn volledig oninteressant omdat er geen (re)actie op hoeft te volgen. Daarnaast denk ik dat honden katten geheel misplaatste ijdelheid en arrogantie toedichten.

De meest opzienbarende transformatie ondergaat Skip bij onze vrienden: eigenaars van meerdere fluwelen huistijgers. Bij hen gedraagt hij zich als een welgemanierde gast die zich welgevallig door de aanwezige poezenbeesten laat besnuffelen, met hen neust en zelfs toelaat dat een kat zich tegen hem aanvlijt en zich tussen zijn poten oprolt.

De wandeling zit erop. Op een steenworp afstand van ons huis zien we dat de lapjeskat gezelschap heeft gekregen van een kolossale oranje kater met een indrukwekkende hangbuik. Zou ze bijstand hebben gevraagd aan een gabber om samen een front te vormen om ons de toegang te weigeren? Ondanks dat zijn spitse hondenoren alert naar voren zijn gericht, gedraagt Skip zich opmerkelijk verstandig en kiest voor de zijingang. Volgens hem staat er iets moois te gebeuren tussen die twee op onze stoep. Wie valt er niet voor een lenteliefde! 

uit de bundel: Kluifjes door Cela den Biesen (2012)