De uitbundigheid van de zomerbloei is in volle gang. Het
ranke fluitenkruid en de boterbloemen op hun hoge dunne stelten wiegen met de
schrale wind mee. Immens witte wolken benadrukken de warmte van de dag. Skip sjokt in het bos plichtmatig achter me aan, voor een flink wandeltempo is het
gewoonweg te heet. Om zijn energie kwijt te raken, heeft hij de laatste dagen
bedacht, is graven een uitputtend alternatief.
Hij zoekt een konijnenburcht die in de schaduw ligt. Door de aanhoudende
droogte is het mulle zand eenvoudig te verplaatsen. De dorre bladen voor de
ingangen verraden dat de holen onbewoond zijn. Skip is er rotsvast van
overtuigd dat er wel iemand thuis is en gaat verwoed aan de slag.
Ik plant me op een omgevallen berkenstam en klok de tijd: 9.14
uur. Een feminiene fazant die onopgemerkt wil blijven is mijn stille getuige.
Soms komt Skip uit een vers gedolven opening naar boven om meteen in de
aanpalende gang te verdwijnen, althans bijna. Slechts zijn witte pluimstaart
torent boven het maaiveld uit. De rest van zijn witte pracht is zodanig van
kleur veranderd dat ik hem nauwelijks herken. Hij raakt vermoeid. Af en
toe last hij een pauze in door te gaan liggen en wezenloos voor zich uit te
staren.
Het is 10.40 uur. Skip schudt zijn vacht uit, de aarde
vliegt als poederdeeltjes in het rond. Ik moet ervan hoesten. Hij spoelt met
het aangeboden water het zand tussen zijn tanden weg. Ik denk dat zijn graafwerk
erop zit. Ietwat tegenstribbelend besluit hij mee verder te gaan. De konijnen
zijn vast op vakantie, opper ik. Ongelovig kijkt hij me aan.
Op de terugweg zie ik hem listig een zijpaadje inschieten.
Ik moet erom lachen als ik hem weer bij de konijnenburcht spot waar op dat
moment een konijntje het bos in hipt. Er volgt geen sprint, Skip is bekaf.
Wel krijg ik een veelzeggende blik toegeworpen: zie je wel, dat ik het bij het
rechte eind had! Klopt, je hebt gelijk schat, maar we gaan nu toch echt naar
huis. De geduldige fazant in camouflage bruin die zo manhaftig in onze
nabijheid verstopt zat, profiteert uiteindelijk van het lange wachten. Hij
neemt een stofbad in het losse zand dat Skip zo enthousiast tussen zijn
achterpoten de lucht in heeft gezwierd.
 |
| Skip bezat een enorme woordenschat. Thuis kon hij na met mandenvol pluche dieren en voorwerpen aangeven dat hij de betekenis van mijn woorden wist. |
.JPG)
