donderdag 7 april 2022

VASTLOPER

 graven

Het was vragen om problemen. De telefoon zat in mijn andere tas en de walkietalkies stonden thuis op de lader. M. en ik besluiten de dagelijkse route in te korten omdat Skip ietwat met zijn linkerpoot trekt. Ter ondersteuning en voorkoming van erger had ik rood rekverband om zijn poot gewonden. We lopen een lus.

Bij het zien van zijn grote vriend Bagno scheurt Skip in een ruk het polsbandje eigenhandig eraf; weg betutteling. Ze nemen haakse hoeken, skiën over struiken. Ze achtervolgen konijnen: Bagno op zicht, de drie rebellen snuiven zoals gebruikelijk de reuk achterstevoren. Een hoop blabla en ik lette niet op. De meiden melden zich zonder Skip. Bagno roteert in het midden om het grote bramenbos waar Skip vast graaft.

Omdat graven de poot extra zou belasten, roep ik Skip. Geen tegengroet, geen witte pluim. In de actualiteit zijn zoveel vermissingen, maar ik kan me er geen voorstelling van maken dat Skip hier niet ergens rondhangt. Na wat afwachten, bezoeken we plekken waar we daarvoor geweest zijn. Een aardige jongeman met boerenfox/keesje Senna die heel hard kan fluiten volgens eigen zeggen, biedt onmiddellijk aan om mee te zoeken. Fijn die solidariteit.

Achteraf gezien was het logisch. Skip laat zich in de regel door Bagno vervangen, zodat hij tijdelijk van zijn verantwoording voor de meiden is ontheven. Hetzij omdat hij moe gejaagd is of om te graven. Nadat wij verder waren gegaan en de honden hun tempo hadden opgeschroefd, was Skip achtergebleven. Cruzer en Byker kwamen terug omdat Skip aan het graven was - hem aanwijzen op ons verzoek ho maar. M. vond hem uiteindelijk helemaal aan het begin waar de afgeranselde berenklauw onbezweken overeind blijft.

De vastloper was alle commotie compleet ontgaan. Zijn laconieke versie: ik was niet kwijt. Jullie hadden me achtergelaten. Ik heb de tijd opgevuld met graven. Skip ging vrijuit. Voor ik het wist zat ik in de beklaagdenbank. Hij had gelijk, ík had moeten opletten.

De ochtendwandeling daarop ben ik Skip na een vloek en een zucht kwijt. Als ik vertwijfeld tegen Baas B. verzucht hoe dat nou kan, steekt Skips koppie guitig vanachter de rozenbottel: had ik je tuk?

uit het boek: De rebellen maken er een bende van (2014)

REMEMBER ME

  Op tweede kerstdag 9 jaar geleden moesten we afscheiden nemen van de meest bijzondere Buhund ooit, mijn heartdog, mijn partner-in-crème. H...