Net terug van succesvol shoppen tijdens de Winterschlussverkauf. Ik weet dat ik daarmee de economie van onze oosterburen steun in plaats van onze eigen, maar helaas hebben ze in eigen land een schamele keus in mijn maatje 36. Skip bleef liever bij opa-van-de-lekkere-hapjes waar saunatemperaturen van 24 plus worden gemeten. Prima, dan had ik mijn handen vrij. In Duitsland is het geaccepteerd dat Herrchen und Frauchen vergezeld van hun hond gaan shoppen. In winkels struikel je over alle soorten en maten viervoeters. Een cognac Cocker in een meubelzaak wilde zelfs niet meer terug de vrieskou in en bleef languit op een vloerkleed liggen, alsof hij er thuishoorde. Met tegenzin moest zijn oude baasje moest hem stapje voor stapje meetrekken. In de warme luchtsluis in de deuropening bleef de hond roerloos zitten. Er was geen beweging in te krijgen. De man nam de hond in zijn armen. Omstanders leefden mee: kauf Ihm doch eine Jacke, en ach, das arme Hundelein. De hond keek nog zieliger en in de hoop dat dat hielp.
Met bungelende tassen
aan beide armen keerde ik tevree naar huis. De buit: modieuze Bretonse streep
in de trant van modekoning Jean Paul Gaultier (koopje), mijn
lievelingsgeurtje ‘CK one’ (het enige waar Skip niet van hoeft te niezen), een
Delfts blauwe deken voor Skip (uitverkoopprijsje), een paar comfortabele Helly
Hansen Thora laarzen (in de zaak aangetrokken), en een Killtec outdoorjas (voor
de volle mep en een rib uit mijn lijf) zodat we in alle winterse omstandigheden
naar buiten kunnen. Mijn beurs is akelig leeg, maar: es war super (spreek
langgerekt uit zoepar).
uit de dikke pil: Skipkluifjes
.JPG)
