donderdag 3 februari 2022

MYTHE

mythes ontkrachten
Mythbusters dogs

Komkommertijd. Ben je allerminst sportliefhebber dan valt er momenteel op televisie weinig te beleven. Juist dan kom je al zappend onverwachte juweeltjes tegen zoals Mythbusters. Het is een pseudowetenschappelijk programma waarin allerlei experimenten worden verricht om uit te vinden of bestaande mythes een kern van waarheid bevatten. Ik bofte want in deze uitzending stonden honden centraal.

Er waren drie kijkersvragen geselecteerd. De eerste vraag luidde: ‘Kun je een oudere hond nog iets leren?’ Twee op leeftijd zijnde Alaskan Malamutes moesten in een week tijd alle basiscommando’s onder de knie krijgen. Het resultaat was 100% waarbij moest worden opgemerkt dat de teef leergieriger en minder afgeleid was dan de reu. Conclusie: hoe oud een hond ook is, je kunt hem altijd nieuwe trucjes leren.

De tweede vraag betrof hoe je ongedeerd langs een waakhond komt. Een politiehond in opleiding werd aan allerlei verleidingen blootgesteld, terwijl een pakwerker met helm zogenaamd juwelen kwam stelen uit een kluis die in de ren bij de hond geparkeerd stond. Er passeerden vele verlokkingen de revue. Wolvenurine, een opgezette, motorisch aangedreven robotkat en een sappige steak. Het enige dat werkte was verse urine van een loopse teef. De testhond kwijlde zo overmatig en was zodanig uit zijn doen dat ze de volgende test pas de volgende dag op een ander terrein konden uitvoeren. Hilariteit en leedvermaak alom.

De laatste vraag die beantwoord moest worden: ‘Kun je jouw eigen geur maskeren zodat een bloedhond je niet kan opsporen?’ De presentator diende als ontsnapte gevangene, die verkleed in een stereotype zwart-wit gestreepte bajeskloffie, opgespoord moest worden. Het programma bleek bovendien nog leerzaam. Ook ik was er van overtuigd dat het oversteken van een rivier - het wordt vaak in films gebruikt - een ideale vluchtweg zou zijn. Water blijkt in werkelijkheid geur zelfs te versterken. De hondenneus is duidelijk onfeilbaar want de verslaggever werd in zijn kraag gegrepen.

Het geheel werd op een vermakelijke wijze getest en in beeld gebracht. Voor deze keer was het geen straf om als proefdier te fungeren. De honden beleefden net zoals de deelnemers buitengewoon veel plezier.

uit de bundel: Hij doet niks door Cela den Biesen (2009)

REMEMBER ME

  Op tweede kerstdag 9 jaar geleden moesten we afscheiden nemen van de meest bijzondere Buhund ooit, mijn heartdog, mijn partner-in-crème. H...