 |
| Skip in een dubbele benarde positie: een aanstormend nieuwsgierig kalfje komt aan zijn bips ruiken |
Het is een onderwerp waar je liever niet mee geconfronteerd wilt worden. Vaak sta je beschroomd naast je aangelijnde hond ongeduldig zachtjes te neuriën tot het voorbij is. Het was gedurende dat moment dat ik geïntrigeerd raakte door dit fenomeen. Na ijverig bestuderen merkte ik dat bij de fabricage van de feces meer komt kijken dan je op het eerste oog verwacht.
Hieronder volgt een opsomming van de meeste gehanteerde methodes bij de vrij algemeen voorkomende types.
De kakmadam: duikt altijd de struiken in zodat niemand haar ziet. Zij houdt haar intiemste privézaken graag strikt geheim.
De ouderwets opgevoede Fikkie (ook wel stadse hond genoemd): zoekt nog steeds de goot op. Ondanks de toegenomen verkeersdrukte handhaaft hij zich. Waarom? Omdat hij dit vroeger zo geleerd heeft.
De hoogwerker: draait vaak een uitstekend puntig drolletje, hoog boven op een talud. Meestal is dit kunstwerkje afkomstig van een minuscuul hondje met een immens ego en heeft het volgens de desbetreffende ‘artiest’ een statusverhogende werking.
Het haantje: kiest een prominente plaats waar veel hondenverkeer is. Na het doen van de grote boodschap vind je zijn scherpe nagelsporen onmiskenbaar in de grond door het hevig poten vegen. Zijn anaalklieren draaien overuren.
De codekraker: een treuzelaar die zijn draai niet kan vinden. Beweegt ogenschijnlijk besluiteloos naar links en naar rechts. In werkelijkheid kan deze hond de juiste cijfercombinatie niet onthouden om zijn ‘kluis’ te openen.
De zorgeloze bofkont: laat het ongegeneerd vallen waar het hem uitkomt. Deze zelfbewuste hond schaamt zich nergens voor. Iedereen mag het zien. De eigenaar is altijd te herkennen aan het vrolijk gekleurde en zichtbaar gestrikte poepzakje aan de hondenriem.
Wie van zijn hond houdt, ruimt vanzelfsprekend zijn ontlasting op, mocht dit op een ongunstige plek liggen. Er is een veelzijdig assortiment voor beschikbaar. Zoals, de poepschep (het meest geëigend voor XL exemplaren), het kartonnen uitvouwbare doosje (voor de ietwat natte hoopjes) en het plastic boterhamzakje dat ikzelf prefereer omdat je het probleemloos in je jas- of broekzak stopt. Nu nog voldoende afvalbakken waar je het opgeraapte onderweg in kunt deponeren!
uit de bundel: Hij doet niks door Cela den Biesen (2009)
.JPG)
