Lig je net lekker, gaat de bel |
Het waarom ontgaat mij. Of zou het zijn
omdat als de mussen van het dak vallen we gezellig buiten in de tuin vertoeven
en we de bel niet horen? Zit je net comfi en knus bij de warme kachel met de
hond aan je voeten, op schoot of sluimerend in zijn mand, klinkt de deurbel. Op
de stoep staat ongevraagd een koukleumende colporteur, nepkerstkaartenverkoper,
Jehova’s getuigen (altijd meervoud), medewerker buitendienst telecommunicatie,
huis-aan-huis-verkoper van diepvriesproducten en … de collectante - sorry heren, jullie
zijn beduiden in de minderheid.
De
werkende studenten onder hen hebben stuk voor stuk dezelfde training voor deze
salesjob gekregen. Dat merk ik aan gelijkluidende openingszinnen, riedeltjes,
kwinkslagen en opmerkingen. Vandaag meldt zich voor de tweede keer een jong
kittig meisje met geopende map in haar arm: deze keer in een rood Ziggo
uniform. Een vrolijk kwispelende Skip verwelkomt haar; want dol op meisjes. Het
is niet het rood dat bij mij als een lap op een rode stier werkt, wel de
zoveelste IDENTIEKE zogenaamd grappige opmerking: hij is toch wel vegetarisch?
Hahahihi.
DRINGENDE oproep aan de opleiders van
aspirant- deurkloppers en aan de huidige generatie: verzin meerdere bruikbare
grapjes, laat ze achterwege, verzin iets nieuws of blijf lekker thuis. Deze
uitgekauwde variant willen wij niet meer horen! Dit is een laatste
waarschuwing, anders gaan we Skip leren bijten!
uit de bundel: Kluif (2013) door Cela den Biesen