Blonde Floor is een supersociale
Labrador die graag bij iedereen buurt. Dat had ze al in de buik van haar moeder.
Ze lag zo close tegen haar zwarte broertjes en zusjes aan dat die hebben
afgegeven. Voor eeuwig draagt ze een zwarte Rorschach-tattoo op haar linkerdij
als dierbare herinnering aan een warm nest. De blije blondine zoekt graag
andere mensen en honden op. Ze heeft altijd prijs: een aai of koekje van een
wandelaar, een spelletje met een soortgenoot, incidenteel een grauw. En niet te
vergeten de oplettendheid van haar baas: ‘Floor, niet springen!’
Vriendelijke Floor wordt door Skip die zijn reserves heeft bij zoveel enthousiasme, bij mij geloosd. Ze springt tegen mijn zondagse jas - mijn uitlaatjas hangt nog te drogen aan de waslijn. Haar voorste voetzool leunt zwaar op mijn spiksplinternieuwe pittig geprijsde modieuze laars. Ze laat geen afdruk na, het is droog weer. Haar baas roept tevergeefs dat Floor moet komen en vooral niet moet springen. ‘Is niet erg’, luidt mijn reactie. ‘Fijn, maar we komen ook mensen met mooie kleren aan tegen en die zijn minder begripvol’, zegt hij met een ontwapenende eerlijkheid. Daar sta je dan opgedirkt in je goeie goed!