We bevinden ons in een stil provinciaals winkelstraatje. Skip spiedt bij elke openstaande winkeldeur naar binnen. Laat nou net de enige voor hem interessante deur gesloten zijn. Ongeduldig trappelt en piept hij voor de glazen toegang van de HEMA. Met een voorpootje probeert hij tevergeefs de zware deur open te duwen. ‘Even wachten jongen, ik moet je dicht naast me hebben.’
Vooraan in de winkel bevindt zich naast de kassa namelijk het display met de HEMA rookworsten. Een onweerstaanbaar lokmiddel voor klanten … en voor Skip. Hij wil naar binnen stuiven, de ingekorte riem houdt hem tegen. Hevig snotterende hooikoortspatiënt ik moet stevig in mijn schoenen staan om hem richting de tissuedozen te dirigeren die, heel ongelukkig, in het schap pal achter de rookworsten liggen gestapeld. Uit voorzorg neem ik een dubbele doos en sluit bij de kassarij aan.
De wachtende HEMA klanten hebben compassie met de zachtjes snikkende Skip die nóg in de volle overtuiging verkeerd dat ik een worst heb gekocht. Buiten laat ik hem de gele box zien. ‘Aha, de worst zit een cadeauverpakking.’ Skip denkt zijn tanden erin te kunnen zetten. Ik moet hem teleurstellen. Zielig hè.
.JPG)
