Ik was nooit
een voorstander van het onderweg meenemen van koekjes voor de hond. Vanaf het
moment dat Skip pup Cruzer onder zijn hoede nam, ben ik van mening veranderd.
Cruzer werd beloond met lekkertjes. Dat werkte perfect voor Cruzer én Skip. De
koekjes moet hij wel verdienen, vind ik, hij krijgt ze niet umsonst.
En zo ontwikkelden we het alertheids- en aandachtsspelletjes
‘gooien’ - naar later bleek een variant op ‘go hunting’ van Suzanne
Clothier. Meest geschikt zijn hiervoor ronde bolletjes die eruitzien als
borrelnootjes. Ze hebben het juiste gewicht en rollen door hun vorm ver over de
bodem. Helaas zijn ze uitsluitend verkrijgbaar bij Intratuin die 25 km verderop
huist. Dachten we.
Omdat het een zonnige dag was, reden we er
heerlijk genietend van de weldadige warmte achter de autoruit naartoe. Laten
nou uitgerekend de borrelnootjes uitverkocht zijn. We zijn alle supermarkten en
dierenwinkels afgestruind naar alternatieven. Nul op rekest. Uit pure
frustratie zijn we de grens over gestoken voor onze laatste optie: Fressnapf,
een dierenspeciaalzaak. Laten ze daar nou de bonte bolletjes voor een prima
prijsje voor het opscheppen hebben liggen. We hebben meteen een kilootje
ingeslagen. Vanmiddag konden wij tijdens een urenlange wandeling van de zon
genieten, en Skip voor deze ene keer van een overdosis borrelnootjes. Weken
later hompelt Skip na een spelletje go hunt. Schrikken!. Blijkt dat er een
borrelnootje tussen de voetzooltjes zit geklemd.
.JPG)
