Kleine kinderen moet je geen dagje Efteling in het vooruitzicht stellen, je moet gewoon gaan. Dat geldt voor honden net zo, blijkt. Skip dacht dat ik gelogen had en geloofde het pas bij het opsnuiven van de zilte zeelucht door het opengedraaide autoraampje: Kijk duin! Hondenvriendin Payka was op de dag van vertrek te opgewonden en vond geen rust achterin, ondanks dat zij het voor senior Skip bestemde kussen confisqueerde. De rit duurde iets langer dan gepland. Onze chauffeur had in plaats van hondenstrandafslag 1, afslag 21 (naaktstrand) in het navigatiesysteem ingetoetst.
Na aankomst
in Kijkduin kaktuh Skip pal naast de
prullenbak. Het gevulde zakkie scoorde ik als een volleerd honkballer in de
afvalbak. Payka spoot een voorgevormde kuil vol (L. hoefde hem slechts te
dichten) en kotste op het terras van de beachclub keurig achter een loungebank.
Handûg, want emmers, handveger en blik
stonden daar klaar voor zeezieke honden.
Om bij de branding te komen, moesten we langs een garnalenvisser die handmatig met een schepnet in de weer was. Met opgetilde rok en broeken waadden we door het wad. Skip stapte dapper met zijn koppie net boven de zeespiegel, en voelde gekriebel langs zijn poten. Payka baggerde onbezorgd richting schuimende golven.
Voor L. is Kijkduin een jeugdherinnering. Hij schakelde automatisch over op plat Haags. Er volgde een trip to memory lane die hij deels met de auto maakte. Wij deden dat stukkie te voet. Aan de kust opgegroeide Skip weet de weg! Hij leidt ons naar de mooiste plekjes in de duinûh. Onderweg hadden we vanuit de bunker een prachtig panorama. Opvallend is dat de kraai de meeuw heeft verdrongen. Zwager S. wees de meest romantische duinpan aan. Zijn lief bevestigde dat. Skip rustte uit in de schaduw. Payka met lege maag, had intussen danig honger. Voedsel diende zich aan in een zwarte bermuda. De geschrokken toerist ging nog net niet huilûh. De hoogste tijd om op te breken.
Na wat
oponthoud door Meet &
greets, (Hondenmanieren redactiehond en Kluifjes SpelletjesSkip wordt
overal herkend) namen we een afzakkertje op het gezelligste terras in de wijde
omgeving. Dat lag gek genoeg verscholen tussen druivenranken en passiebloem in
Vlaardingen. De honden deden er een tukkie. Hé, niet inkakkûh!
.JPG)
