Locatie: Limburgse Windhonden Renvereniging te Venlo. Behoudens het seizoen mogen op uitnodiging van een lid, niet-windhondeneigenaren hun hond laten rennen. Tijdens een van de trainingsavonden waren we te gast met Skip. SuperSkip die in de regio bekend staat vanwege zijn hoge snelheid, wilde graag een poging wagen op de renbaan. Zou hij echt ‘als de hazewinden’ zijn als wordt verteld?
Voordat Skip de baan mocht proberen, verkenden we het parcours. Daarna bekeken hij en wij de razendsnelle windhonden in actie. Wat een prestaties worden door deze snelheidsduivels neergezet. Marianne had alvast haar Greyhound Izzie en Skip voor een startplek op de lijst laten zetten. Het was allemaal reuze spannend. We waren benieuwd of Skip het concept snapte van ‘een vastgesteld parcours volgen’ en ‘achter een lapje bont racen’. Voor een levende haas draait Skip zijn poot niet om, maar zou hij surrogaat accepteren? Izzie mocht voordoen hoe het werkelijk moet. Windhonden zijn gebouwd om in korte tijd op een luttele afstand te schakelen. Ze verbeterde die keer zelfs haar eigen baanrecord. Bravo!
De baanmeester stelde de introducé op. Er werd meeslepend tegen Skip gesproken over het alternatief voor een haas. Omdat het zijn vuurdoop was, werd hij vóór de kooi geplaatst. Het startschot viel en de nephaas ging ervandoor met Skip in zijn kielzog. Skip sprintte de hele ronde door. Wel hield de baanmeester, heel coulant, rekening met Skips ‘slakkentempo’. Een lichte deuk in je ego om tussen professionals te rennen als je meent dat je er net zo gezwind als een haas vandoor kunt gaan. Bij aankomst in de zandbak is het de bedoeling dat je jouw hond opvangt, zodat de nephaas niet verscheurd wordt. De baanmeester liet voor de finish de haas extra langzaam gaan en tot slot liggen, zodat Skip er even aan kon proeven.
Omdat het voor mij ook
de eerste keer was, bevond ik mij op de verkeerde positie. Ik stond schuin
naast de zandbak, waardoor Skip dolenthousiast naar mij toe holde in plaats van
de haas beet te pakken. Achteraf bleek dat zijn acceleratie behoorlijk in de
buurt kwam van Afghanentijd. Maar eerlijk is eerlijk: geen hond zo supersnel
als een windhond. Beiden hebben we twee dagen met onze kop in de wolken
gelopen. Wat een belevenis. En voor wie het niet geloofd, is er bewijs:
SuperSkips run staat op film.
uit de dikke pil: Skipkluifjes
.JPG)
