De nadagen van hoogzomer. Zoetjes aan glipt de herfst het bos binnen: een tableau vivant van koper, goud en hout. We zijn een halfuurtje vroeger. De honden komen traag op gang. Is alles en iedereen nog niet uitgeslapen? Kabaal. Net als ik de poort achter Skip sluit, rennen Cruzer en Byker eronderdoor achter een wakker konijn aan. Zonder nadenken open ik de poort. Als het konijn, of een familielid dat het stokje overneemt, hen meetroont naar het konijnenveld, sluit Bagno zich bij hen aan. Voordien heeft hij vaardig zijn koekje bij M. en mij gebietst. Zullen we ooit aaibevoegd worden?
Een gekende amazone te paard stapvoet over het ruiterpad. De honden halen het niet in hun hoofd ze te begeleiden. Cruzer, Byker, Skip en Bagno vermaken zich met de konijnen die hen van bosschage naar bosschage sturen. Wij wachten passief in de zon. H. wil zijn wandeling met Bagno en Spider voortzetten - zijn mannen inderdaad ongeduldiger dan vrouwen? Bagno heeft er geen oren naar. H. verdwijnt fiepend uit beeld. Zero reactie. Na een kwartiertje zien we hem terugkeren. Komi-tragisch prevelt de eenling: ‘Ik dacht: ik neem een hond dan is er tenminste nog iemand die naar me luistert.’ ‘M. en ik weten niet beter’, troosten we hem.
De honden zijn in hun
element. Dan een schreeuw die je niet wilt horen. Cruzer heeft beet. Dat brengt
de tussenstand voor de ‘Konijnenvanger van het jaar’ op 1-1-1. De tijd tikt
verder. Als Cruzer verzadigd is, overmeestert M. Byker. Skip en Bagno nemen de
benen. Een onvermurwbaar ‘Wacht!’ helpt. Beknot in hun vrijheid is synoniem aan
gevloerd. Met hun gehijg zouden de rebellen bij bepaalde 06-lijnen prima kunnen
verdienen.
uit het boek: De rebellen maken er een bende van (2014)
