Het is even
na enen als we in het nabij gelegen kerkdorp in een weiland het herenclubje
ontmoeten. Elke dag wandelen ze rond dezelfde tijd samen met hun honden, die
vanzelfsprekend alle zeven van het mannelijk geslacht zijn. Een vast groepje
wijze mannen die, gezellig keuvelend, de nieuwtjes van die dag doorneemt,
terwijl de honden samen snuffelen. Iedere uitlaatplek kent wel zo’n clubje.
Uitlaten betekent naast hondenpret sociaal contact voor de eigenaars. Terwijl
de mannen verder slenteren, blijven de honden trouw bij start wachten. De meute
schijnt incompleet. Gehaast komt er nog een baasje met een bejaard hondje aan
drentelen. Ik treuzel en twijfel of ik zal aansluiten. Maar de honden hebben
ons al gespot en komen kennismaken. Ik sta met mijn handen in mijn jaszakken.
In hondentaal betekent dat: koekjes! De lekkerbekken stromen mijn kant op. De
rest holt door naar Skip. Staarten gaan in de lucht, nekharen gaan omhoog en de
pikorde wordt bepaald. Voor de groep honden is een nieuwkomer altijd spannend - omdat ze al zolang een roedel
vormen, gebeurt er weinig spectaculairs binnen de eigen groep. Skip maakt
meteen vrienden voor het leven.
uit de dikke pil: Skipkluifjes
.JPG)
