JACHTSNEEUW

 

De weg ernaar toe is glibberig en spiegelglad. Bevroren sneeuw wordt in het losloopgebied knarsend tot ijs samengeperst onder onze voeten. We hink-stap-springen om niet op met zout bestrooide onderlaag te lopen. De deken van fijne draadjes bevroren sneeuw die over de wei gespreid ligt, ziet van dichtbij uit als wollig wit mos met flinterdunne stukjes gebroken glas erin die glinsteren in de volle zon. Skip krijgt een pulverende lawine als hij tegen de kale bessenstruiken aanstoot en wordt overladen met surrogaat poedersuiker. Ik duw mijn schoen onder de sneeuw en schep stuifsneeuw van links naar rechts. Een verkeerd spelletje, want Skip gaat er sneeuw door eten. Hij is snel afgeleid door de sporen van konijnen, hazen, ganzen, en ander klein grut die we vandaag wel zien. Het geurspoor dat de hond volgt is zichtbaar, boeiend. Ik woel met mijn rechtervoet onder een 25 cm dikke sneeuwlaag sneeuw. Proppen sneeuw komen omhoog. Skip laat zich beetnemen en springt de muizensprong. Prijs, hij hapt in mijn schoen, ik ben beetgenomen. Verderop zit een kluwen grote honden achter elkaar aan als een soort tikkertje. Ze krijgen geen genoeg van de sneeuwpret. Net als Skip. Toch gaan we naar huis vanwege koude voeten en kwetsbare voetzooltjes.

uit de dikke pil: Skipkluifjes