De geschiedenis herhaalt zich. In de tijd dat ik onze IJslandse Hond Katur uitliet in de uiterwaarden, wandelden we dagelijks met Floortje en haar mampie. Nu treffen Skip en ik Floortjes opvolgster Saartje. Skip is net zo dol op de bazin van Saartje als Katur. Cairn terriër Saartje was present op de dag dat Skip bij ons arriveerde. Op de een of andere manier hoort ze er daarom gewoon bij. Geregeld wipt ons ‘buurtmeisje’ even binnen voor een knuffel en, in ruil voor meegebrachte boekjes, koekjes. Ze stuift door huis en tuin. Alles gezien? Dan vertrekt ze weer.
Buurtmeisje
Nog steeds zijn de temperaturen beneden het vriespunt. Wandelaars moeten verplicht doorlopen anders vriezen hun voeten aan de grond vast. We hoeven nog maar een klein stukje over het pad langs de rivier en dan is het traject voltooid. Skip heeft andere plannen. Hij steekt zijn neus in de lucht en snuift een bekende geur op nog voordat we aan de overkant van de beek Saartje en haar vrouwtje zien lopen. Skip slaat rechtsaf om de afkorting door de beek te nemen. Op die plek staat het water te hoog. Een eindje verderop ligt dun ijs wat hij gelukkig niet opmerkt. Hij kiest voor de omweg, sjeest langs de wilgen, vliegt door de bocht, en rent over het vlondertje waar Saartje hem al tegemoet komt. Samen rennen ze naar haar bazin. Doel van al die moeite: een koekje. Alsof ze nooit wat krijgen.
Goeie actie
Skip is
in aantocht. Cairn Terriër Saartje gaat plat op de grond liggen. Terwijl hij
nadert schiet zij aanvallend naar voren. Skip ziet slechts Saartjes vrouwtje
die pal achter haar klaarstaat met een koekje in de hand. Ik houd mijn hart
vast, dat wordt vast een frontale botsing. Skip springt behendig over Saartje die
acuut bukt en een snoekduik maakt. Een ongeëvenaarde circusact, indien we ze
dit op commando konden aanleren.
uit de dikke pil: Skipkluifjes
.JPG)
