Een niet nader
te noemen persoon infiltreert in een hecht wandelkliekje. Voor haar eigen hond
rolt ze kluitjes over de grond. De meute ziet dat het leuk is en al snel
vliegen er meerdere tegelijk door de lucht en rennen er zeven honden blaffend
in het rond. Het voordeel van kluitjes rollen in gezelschap is dat er geen
ruzie ontstaat zoals bij een opgeworpen balletje, omdat de kluitjes op de bodem
uiteenspatten. De vrouw loopt de tegenovergestelde richting uit en alle honden
volgen haar omdat zij op dat moment leuker is dan hun onoplettende baasjes die
tijdens een gezellige coterie kletspraatjes verkopen. Met ietwat sardonisch
genoegen verkneukelt ze zich.
De hondeneigenaren vinden haar een gemene stoorzender en slingeren verwensingen naar haar hoofd. Nogal wiedes dat hun honden niet gehoorzamen als zij een spelletje met hen speelt. In plaats van herhaaldelijk alsmaar bozer wordend hiergeroep tegen ieders hond, hadden ze haar kunnen aflossen en zelf een balletje of kluitje kunnen opgooien. Dat was immers het vooropgezet doel. Een beetje valsspelen om hen erop attent maken dat ze tijdens het uitlaten weinig contact houden/aandacht schenken aan de hond. Niemand was er ontvankelijk voor.
De hoogste tijd om zelf te gaan foetelen. De wilde konijnen ga ik de schuld geven van Skips jachtinstinct. Als hij voor de zoveelste keren het excuus gebruikt dat hij mijn gefluit niet hoort omdat zijn oren zich in een ondergronds konijnenhol bevinden, zijn de konijnen in overtreding en niet ik of Skip.
uit de dikke pil: Skipkluifjes