Vóór aanvang van elke
ochtendwandeling krijgt Skip een stukje Rodi hondenworst. Met een lege maag op
stap betekent: hongerig en onderweg zoeken naar eetbaars. Skip wacht geduldig
in zijn slaapkamermand tot ik hem de in stukjes gesneden worst breng. Hij hoort
de koelkastdeur open- en dichtgaan, het geritsel van de folie, het gerammel in
de keukenla als ik plank en mesje pak, en uiteindelijk het piepje van de
magnetron waar de worst 5 seconden op kamertemperatuur wordt gebracht om geur
en smaak optimaal tot hun recht te laten komen. Eén keer in de week is er verse
worst. Dan hoort hij andere geluiden, zoals het openen van de provisiekast. Dat
is de enige dag dat Skip uit zichzelf opstaat, want verse worst is het aller-lekkerst. Prompt de volgende
morgen is Skip vroeg uit de veren Skip, ondanks dat er koude koelkastworst als
ontbijt wordt geserveerd. Het is duidelijk: deze eigenwijze Buhund laat zich de
wet niet voorschrijven en beslist zelf wanneer hij opstaat!
uit de dikke pil: Skipkluifjes
.JPG)
.JPG)