 |
| Hippiehond Skip |
De bas: blaft met een diep geluid. Meestal een uit de kluiten gewassen, oenige lobbes die goedbedoeld een dappere poging waagt om angstaanjagend te lijken.
De debater: sputtert graag tegen, heeft altijd een weerwoord en wil per se de laatste blaf hebben.
De blaffer: schept genoegen om bij het minste of geringste aan te slaan. Ervaart dat langdurig geluid produceren endorfine vrijlaat. Door dit geluksgevoel is deze volhouder moeilijk tot zwijgen te brengen.
De herriemaker: onruststoker die de zaak graag opjuint met zijn geblaf. Hij houdt wel van een spelletje blafpoker.
Het keffertje: opgewonden standje. De blaf van deze druktemaker klinkt vinnig en schel.
De praatjesmaker: babbelgrage hond. Op vriendelijke toon kwebbelt deze kletskop de hele dag tegen je aan.
De rebel: blaft demonstratief uit ongenoegen of protest. Hij staat direct op zijn achterste poten als hem iets niet bevalt.
De signaalhond: naast de waakhond is hij de enige viervoeter die legitiem waarschuwend mag blaffen.
De silencio: zwijgt te allen tijde. Absoluut geen waakhond. Helpt inbrekers zelfs mee de gestolen buit te verkassen. Niet te verwarren met de stille.
De stille: hoor je niet. Gevaarlijk figuur. Deze bijtgrage hond waarschuwt of dreigt nooit, maar hapt meteen toe.
De vocalist: de voortgebrachte blaf eindigt in zangerig geluid. Zingt graag mee met zijn roedel, de ambulance en begeleidt zijn muzikale eigenaar tijdens repetities.
De waakhond: imponeert met zijn
professionele frontale staccato blaf, die geïnterpreteerd moet worden als
waarschuwing: hem is het menens!
De hippiehond: Last but not least onze eigen Skip die eigenlijk niet in een blaflijstje thuishoort, hij lacht liever. Hij is zo ontspannen, hem hoor je zelden.
uit de bundel: Kluifjes door Cela den Biesen (2012)
.JPG)
.JPG)