het beeldige resultaat op de achterflap |
Het liefst neem ik onverwacht een foto van honden. Vandaar dat het me voorheen nooit zo is opgevallen dat onze hond geen ambitie heeft om te fungeren als fotomodel voor een staatsieportret. Bij spontaan fotograferen heb je een toevalstreffer nodig, maar als die ene foto lukt, heb je juist iets aparts. Dankzij het digitale tijdperk kun je tegenwoordig zo vaak knippen als je wilt.
Op het moment dat ik samen met onze Noorse Buhund gekiekt ging worden voor de column van uwhondenkat.nl, merkte ik dat Skip daar weinig zin in had. Normaal wil hij zich best eens graag in mijn schoot vlijen, maar deze keer wurmde hij zich echter in allerlei bochten om maar weer met vier poten op de grond te staan. Vroeg ik hem om naast me plaats te nemen of gaf ik het commando ‘aan de voet’ dan gaapte hij of hield hij zijn ogen stijfdicht. Bovendien keek het lijdend voorwerp steevast opzij, in plaats van in de lens.
Nu blijf ik zelf ook liever buiten shot; maar wat moet, dat moet. Zou hij net als de indianen denken dat je ziel wordt ontnomen als er een portret van je wordt gemaakt? Al met al had het heel wat poten in de aarde om er samen beeldig op te staan.
Een hondenlogeetje bood
onverwacht uitkomst. Ik sprak quasi tegen Skip dat mocht hij niet willen
poseren, ik wel met haar op de foto ging. Dat bleek het toverwoord. Tijdens een
zonnige winterwandeling bleef hij nauwlettend in de buurt. Nadat de camera
te voorschijn werd gehaald en ik ons logeetje riep voor de ultieme pose, duwde
hij haar bijna omver om naast me te kunnen zitten. Klik, en het was al gebeurd!
We schrijven anderhalf jaar later. Tegenwoordig is het bijkans omgekeerd. Ik kan nauwelijks spontane opnames maken. Elke keer als ik de camera ter hand neem, stelt hij zich onmiddellijk in een stokstijve zithouding op: bek dicht, de oren gespitst, zijn blik een beetje schuin afgewend of juist strak vooruitkijkend. Hij is er nu zo aan gewend om als begeleidend visueel materiaal te dienen dat hij geen enkele andere pose wil aannemen. Hij vindt dat hij zo en profil op zijn voordeligst wordt geportretteerd, geen discussie over mogelijk!
uit de bundel: Hij doet niks door Cela den Biesen (2009)