donderdag 17 maart 2022

BREKEBEENTJES

 honden in de sneeuw

Half december. De winter moet nog beginnen. Bij het wegrijden hoor ik de tot ijs verworden sneeuw kraken onder de wielen van het busje. Het bevroren wegdek is net een spiegel. We zijn moederziel alleen onderweg. Hevige sneeuwval. Veel mensen durven de straat niet op. Ze zijn bang voor glijpartijen. Eén onverwachte ruk aan de lijn, en hup, daar lig je met een gebroken been. En als er iets is dat jij je als hondeneigenaar onmogelijk kunt veroorloven is om zes weken uit de running te zijn.

Het nieuwsbulletin op de radio meldt dat het openbaar vervoer danig ontregeld is en op sommige plaatsen in het land zelfs plat ligt. De winterse neerslag heeft voor chaos gezorgd. Hoe lossen ze dat toch in streken rondom de skigebieden op? Ik weet zeker dat in Zwitserland bussen en treinen immer pünktlich het station binnenrollen. Ik heb mazzel. Geen vastgevroren portieren, of ruiten krabben: voor ons rijdt de hondentaxi voor.

Skip en zijn vriendinnetjes hoeven geen genoegen te nemen met ‘eventjes naar de struik aan de overkant schuifelen’. Zij kunnen zich gedrieën uitleven in de vrije natuur. Dolle pret. Voordeel daarvan is dat wij baasjes ons volledig kunnen concentreren op het overeind blijven. Het anders zo saai uitziende berkenbos waarin de honden rondhuppelen, is veranderd in een sfeervolle Oost-Indische pentekening zonder perspectief: verraderlijke ingangen van holen en kuilen lijken door de blanke vulling, vlak. De honden lijken moeiteloos struikelblokken te omzeilen. Zouden ze gebruik maken van een ingebouwde kaartlezer?

Tijdens de wandeling bedenken we dat bij zulke weersomstandigheden een rondrijdende hondenbus een uitkomst zou zijn. Niet bijster origineel, blijkt op de parkeerplaats. Daar wacht een stationair ronkende Mercedes met een krantlezende chauffeur geduldig op een oude dame die haar Labrador in de sneeuw laat rollen. Haar man, slachtoffer van hun iets te enthousiaste viervoeter op een glibberig trottoir, ligt sinds gisteren in het ziekenhuis met een gebroken heup. Zij beseft dat ze nu voor de volle 100% inzetbaar moet zijn en koos voor deze pientere oplossing.

uit het boek: De rebellen maken er een bende van (2014)

REMEMBER ME

  Op tweede kerstdag 9 jaar geleden moesten we afscheiden nemen van de meest bijzondere Buhund ooit, mijn heartdog, mijn partner-in-crème. H...