De dag van te voren
hadden we al aangekondigd dat we gingen snacken. Dat je zoiets überhaupt niet
van te voren tegen kinderen en honden moet zeggen, blijkt wel. Na een
ochtendwandeling van ruim twee uur waren Skip, Cruzer en Byker uitgehongerd én
helemaal klaar voor het gratis en onbeperkt snackfestijn bij Intratuin. Met
vooral de nadruk op onbeperkt.
Skip had ogen als schoteltjes bij de
aanblik van die overvolle voerbakken met de meest luxueuze Pedigree snacks. Wat
een weelde, wat een overvloed. Hij stortte zich zonder te aarzelen op de bak
met Jumbones. Hij propte er zoveel mogelijk tegelijk in zijn bek om, al
kauwend, met een snoekduik in de markiesjesbak te landen. Daarna in sneltempo
op naar de rodeo, biscrox, de milky biscuits, rask enzovoorts. Het leek wel een
race.
Andere timide en afwachtende types keken
vanaf de zijlijn vol bewondering naar deze veelvraat. Maar niet getreurd. Hun
baasjes kregen een lege puntzak om te vullen, zodat zij thuis van al dat
lekkers konden genieten. Skips vrouwtje werd door de standhouder overgeslagen.
Zij liet overduidelijk merken dat Skip te gulzig snoepte.
Ach, dit was toch waar we voor gekomen
waren. Thuis krijgt hij één lekkernij tegelijkertijd. De aanblik van een
brutaal schrokkende hond die er geen genoeg van kan krijgen, had voor een keer
wel wat. Tegen de zin van Skip in, maakte ik een einde aan het onbeperkt
snacken. Vol is vol. Een tegenstribbelde Skip vond dat er nog best wat bij kon.
Zo dadelijk verloor hij de recordpoging ‘snelste snacker’ nog.
Eigenlijk was ik best benieuwd hoe ver hij
zou zijn gaan. Maar er moest toch echt wat voor de andere honden overblijven,
zo asociaal waren we ook weer niet. Bovendien kneep ik hem lichtelijk. Ofschoon
Skip een maag van staal lijkt te bezitten, had ik het er toch niet op.
Inmiddels waren de snoepzakjes van de
bescheiden Cruzer en Byker royaal gevuld. We schaften beiden nog wat speelgoed
aan met de kortingsbonnen. Je zag Skip kijken ‘had hij nou gewonnen?’ En ‘wat
leuk dat zijn vriendinnetjes ook in de (aanmoedigings)prijzen waren gevallen’.
Zo toog iedereen tevreden huiswaarts.
Volgend jaar waren de vriendjes zeker weer
van de partij. Skip wil dan zijn titel verdedigen. 'Maar het is helemaal geen
wedstrijd, Skip, het is gewoon dierendag!'
uit het boek: De rebellen maken er een bende van (2014)
.JPG)
