Aan het verminderde tempo van de rebellenbrigade merken we dat de
zon de aarde al vroeg heeft gekust. In het open veld volgen ze de
konijnensporen efficiënter dan doorgaans. Hun actieradius is gekrompen,
halverwege tonen ze zich al moe. We besluiten om de ronde in te korten. Ho, dat
is de bedoeling niet. Skip vertrekt. Hij meent ongezien, het naast gelegen
bosvak met sparren en eiken te bereiken. Cruzer verstopt zich in de
eekhoorntjesstruik op de hoek en Byker verschanst zich in het veld. We hebben
ze in de smiezen.
Door zich op te splitsen proberen de drie ons de loef af te steken
en zo de koelte van het Duitse loofbos te bereiken. Om ons heen horen we
belgerinkel waardoor het lastiger is ze te lokaliseren. M. en ik stellen ons
strategisch op. Een patstelling. Wij zetten de eerste stap en lopen het bosvak
in. Langzaam drijven we de drie losbandige jagers richting omheining waar ze
zich wel moeten laten vangen. Het zal toch niet zo wezen, dat we naast
belletjes aan hun halsband, ook nog (fiets)vaantjes op de plaats van hun
staarten moeten prikken!
uit het boek: De rebellen maken er een bende van (2014)
.JPG)
