OLYMPISCH RECORD

 

Een sportvisser zit aan de stille waterkant, zijn professionele visgerei staat naast hem uitgestald, liefst 6 hengels hangen boven het water. Wat een kunst! Voordat wij de visser überhaupt ontwaren, spurt Skip al richting oever. Hij ruikt de proviand: de potentiële buit, het aas voor de vangst en een maaltje voor de hengelaar zelf. We horen de man meermaals brommen: ‘Wegwezen!’ Skip laat zich niet wegjagen. Ik moet hem ophalen en aanlijnen. Eventjes verderop mag hij weer los. Halverwege de terugweg moet hij halsoverkop het water in. Ik zoek er op dat ogenblik niets achter, terwijl de temperatuur toch onder zomerse waarden ligt. 

Skip die doorgaans zo’n 10 meter recht vooruit zwemt, zwenkt nu onmiddellijk naar rechts af. Zet hij koers richting Londen? Nee, Skip zwemt richting het visstekkie dat allang uit mijn gedachten verdwenen was. Híj was het niet vergeten. Honderd meter verder stapt onze waterrat aan wal. Hadden we hem getimed, dan weet ik zeker dat hij het Olympisch record voor de hondjesslag (die bestaat echt) verbeterd had. We zagen hem, hengelend om een gulle gave, naast de nijdige visser staan. Een trap kon hij krijgen! De visser haalde met een been uit naar Skip. Die dook er behendig onderdoor, pikte gauw het half opgegeten goudgele broodje dat op de zitting van het visstoeltje lag en rende er triomfantelijk mee heen. Dat noemt men nou: gaan voor goud.

uit de bundel: Kluif (2013) door Cela den Biesen