Het hondenbos was even het decor van een wildwestvertoning. Denk: Ennio Morricone’s muziek ‘once upon a time in the west’ met de onheilspellende harmonica. Het paardenpad verwerd tot een stoffige streep. Bramenstruiken transformeerden in steppenrollers (tumbleweed) die weg tuimelden in de wind. Een patstelling: de cowboys Skip en Cruzer tegenover de plaatselijke sheriffs, alias hun eigenaressen. De grens tussen ernst en luim.
Inzet van
het duel, geen gevecht op leven en dood, maar wie hier nu eigenlijk de regels
bepaalt. Cruzer en Skip met tekenend pokerface en een orenstand die verraadde
dat ze het op een lopen gingen zetten. De vrijbuiters speelden het spel met
brille en belandden via de bosrand in het Wilde Westen (het westelijk gelegen verboden
woud). M. en ik hadden, wat een verrassing, het nakijken.
uit het boek: De rebellen maken er een bende van (2014)
.JPG)
