Het is
onstuimig met aanvallende rukwinden. Het is geen optie om in alle openheid te
wandelen. Zandstormen razen over de lege landerijen die nog beplant moeten worden. In het
beschutte bosperceel liggen boomstammen geveld als luciferhoutjes. Idioterie om
hier te lopen, maar in een woonwijk kan ook zomaar een dakpan op je hersenpan
belanden. We besluiten een omgedraaide wandeling te maken zodat we eerst wind
mee hebben en warmlopen. Gek, dat iets bekends dan weer zo verrassend is.
Skip
ontdekt nieuwe wegen. Door het missen van de afslag (we hadden voorheen niet
gemerkt dat er twee waren), raken we ergens verzeild waar we nog nooit zijn
geweest: een eng paadje langs een klif. De onbekende toeristische route die van
de andere zijde ontoegankelijk is, voert ons langs een bezienswaardigheid: een
bever in bedrijf die het water inglijdt als Skip zijn smoel boven de afgrond
laat zien. Veel eerder dan gepland staan we op asfalt waar drie gasten gekapt
hout uit het bos in een gammele grijze bus met buitenlands kenteken stouwen.