DEKSELS!

 

Zolang het nog fris is, frisbeeën we. Deze tak van hondensport is voor de speler intensief en voor de kijker spectaculair. Tijdens het vangen maakt freestyler Skip adembenemende draai- en springbewegingen. Zijn favoriete schijf is een slap nylon geval. Waar hij veel succes mee oogst is het oprapen van de flexibele frisbee. Met zo’n dubbelgevouwen taco met groenvoer tussen zijn kaken, heeft hij de lachers op zijn hand. Bovendien heeft hij een handige manier uitgevonden om de disc te vervoeren: na afloop van elke game hangt hij de rand over een of beide hoektanden. Een origineel gezicht om de frisbee zo te zien bungelen.

Skip haalt dus alles uit de kast om zijn publiek te vermaken. Deze sessie vliegt hij alle kanten op en maakt de mooiste salto’s. Dan zwiep ik de frisbee richting een, wat ik aanneem, glooiend heuveltje is. Skip scheert in blind vertrouwen achter de frisbee aan het hellinkje op. Plots stort hij naar beneden. We houden ons hart vast en wachten. Geen Skip. Als we eindelijk om de hoek durven kijken, zien we een ietwat beduusde Skip op vier poten. De helling blijkt een oud bouwsel dat aan de achterzijde gestut is en loodrecht stopt. Mijn blunder loopt met een sisser af, oef. Sterker nog, op de terugweg rent Skip zelf het plateau van het te hoge heuveltje op om er opnieuw af te buitelen. Is dat zijn manier om mij gerust te stellen dat er niets aan de hond is? Een wijze les: altijd vooraf onbekend terrein verkennen!

uit de bundel Bezige Bu (2015)