Skip wil in onze wijk wandelen. Waarom is mij volslagen onbekend. Als wilde wolf verafschuwt hij de doordeweekse blikkerige verkeerskakofonie. Bovendien
moet hij aan de rand van het stadscentrum, een ongeschreven regel, vast. Zou
hij een geheim rendez-vous hebben of is zijn beweegreden minder spannend? Is er
überhaupt wel een motief? Hij en ik weten van te voren dat die tijdelijke
vrijheidsbeperking een onoverkomelijk discussiepunt wordt. Hij wil overdreven
snuffelen en altijd buiten het bereik van de lijnlengte. Neuzen naast het pad
van de beschermende kleidijk die onhandig schuin loopt. Elke vijf passen
stilstaan - wat gebeurt er om me heen? Bokken. Van links naar rechts
treuzelen. Op alle achteropkomend fietsverkeer wachten. Tegenstribbelen als ik
verder wil. Leuk is anders. Alle trucjes die hij uithaalt zijn bedoeld om de
boel te traineren, om mij ervan te overtuigen dat los van de lijn veel
comfortabeler voor ons beiden is. Ik snap die obstructie wel, alleen kan en mag
ik me om veiligheidsredenen niet laten verleiden. Vandaag stuurt Skip me
doelbewust naar de achterzijde van het recent opgeleverde appartementencomplex.
Hij moet me dringend iets spectaculairs laten zien. Na jaren van afwezigheid
staat er weer een brievenbus in onze buurt!
uit de bundel Bezige Bu (2015)