Ooit wel eens in een
concertzaal gezeten, geapplaudisseerd bij opkomst van de artiest, waarop die ad
rem zijn publiek van repliek diende: ‘Klappen? Ik heb nog geen moer gedaan. Ik
kan naar huis!’ Iets vergelijkbaars in
de verkeerde volgorde gebeurt er bij opa thuis. Opa schotelt Skip bij
binnenkomst de meest exquise hapjes voor. Pas bij het afscheid vraagt opa in
ruil daarvoor een pootje. Skip volhardt telkens in zijn weigering. Waarom zou
hij zijn pootje nog geven? Het lekkers is binnen. Mooi niet! Straks krijg je ‘m
niet terug! Opa heeft voor hetere
vuren gestaan. De aanhouder wint. Hij tovert een allerlaatste koekje te
voorschijn waar hij Skip mee omkoopt. Na lang aandringen, geeft Skip morrend
een halfwas pootje dat hij fluks terugtrekt voor het geval dat.
De bekende Noorse Buhund Skip vormde de inspiratiebron voor maar liefst 9 boeken (en ontelbare publicaties in o.a. Hondenmanieren en Hondenleven) waarin Cela den Biesen verhaalt over haar heartdog en later ook zijn hartsvriendinnen. In het kader van 10 jaar Kluifjes blog (en omdat alle boeken zijn uitverkocht) zal het prachtig proza hier verschijnen.
REMEMBER ME
Op tweede kerstdag 9 jaar geleden moesten we afscheiden nemen van de meest bijzondere Buhund ooit, mijn heartdog, mijn partner-in-crème. H...

-
In het park wandelen twee gezinnen, begindertigers, met hun drie goed gevulde teckels. Als de logste éminence grise van hen afdwaalt, sommee...
-
‘Vroeger is ook niet meer wat het geweest is’ . Vrij vertaald naar 'La nostalgie n'est plus ce qu'elle était' van actrice/...
-
Op tweede kerstdag 9 jaar geleden moesten we afscheiden nemen van de meest bijzondere Buhund ooit, mijn heartdog, mijn partner-in-crème. H...