Zoals de
weerman voorspelde, verschuilt de zon zich achter matglas. Skip struint de
uiterwaarden af. Een kwiek roodborstje houdt hem voor het lapje door steeds
dezelfde struik in- en uit te vliegen, waardoor Skip in de volle overtuiging is
dat er een onvangbaar konijn (dat zullen we nog weleens zien!) verborgen zit.
Aan de
overkant van de rivier ijsbeert een moederkoe. Telkens staat ze bij
verschillende clubjes Galloways stil om inlichtingen in te winnen over een
kwijtgeraakte kuddegenoot. Ze loeit bijna onophoudelijk. Ze doet dat al de hele
week. Echt zielig. Bij navraag blijkt dat haar kalf oud genoeg was om op eigen
benen te staan. Met andere woorden: de speenperiode is voorbij en het kalf is
bij de moeder weggehaald. Ik haal Skip uit de bosjes. Hij mag dan niet meer zo
snel zijn, maar onder invloed van de huilende moeder voorkom ik deze ene keer
meer dan graag dat Mama konijn, als de zon strakjes ondergaat, tevergeefs op
haar zoon of dochter moet wachten.
uit de bundel Bezige Bu (2015)
.JPG)
