Tussen
de middag op een blauwe maandag in juli. Skip en ik nemen de gangbare omweg
naar de brievenbus. Bij het oversteken van de singel boort een straaljager door
de geluidsbarrière. Op maandagen is de knal behoorlijk harder. Dat was toen ik
jong was al zo. Hebben de piloten dan een vrij – lees vliegloos – weekend
achter de rug, waardoor ze dringend menen te moeten knallen? Afijn. Bij de
werkelijk oorverdovende donder trekt Skip in een reflex zijn achterpoten
in. We zijn aan de overkant beland. Het zit niet mee. Een
thuiszorgmedewerkster ploft een zware afvalzak in de ondergrondse vuilcontainer
naast het zorgcentrum. Kaboem! Skip duikt acuut omlaag. Een toeristenstroom
rijwielen noopt ons om geruime tijd ons geduld te bewaren, want Skip popelt om
los gelaten te worden. Hij moet wachten tot de rode lantaarndrager van de
karavaan is gepasseerd. Het drijven zit bij onze hoeder in het bloed. We
kunnen over. Skip hield onder al deze omstandigheden zijn koppie koel Een
knappe prestatie met zulke zomerse temperaturen.
.JPG)
