Gedwongen door de hitte wandelen we over de avondlijke heide met
zijn aaneengebreide roodtinten zuring. Een uitgeruste Skip had er zin in en
wilde dunnetjes over doen wat hij die morgen had gedaan. We hadden het
natuurlijk kunnen weten, want het wild is in de schemer actiever dan overdag.
Toevallig had ik de camera bij me en maakte de foto waarop zijn veelbetekenende
blik die we zo goed kennen (ik moet even uit beeld) evident is. Hij hopste
van hot naar her. Door het hoge gras, over dijkjes, door loopgraven, in holen.
Hij geraakte steeds verder van ons vandaan. Ach, met de zakkende zon was het
goed toeven op een bankje. We hadden net gekscherend tegen elkaar gezegd ‘Gelukkig hebben we de foto’s nog’ en Skip sprong uit het niets door de
achterliggende struik om zich te melden. Gezellig kwam hij nagenietend bij ons
liggen, tot hij uitgehijgd was. Pas toen mochten we naar huis.
uit de bundel Bezige Bu (2015)
.JPG)
