SFINX

 

De wekker laat het afweten. De batterij is leeg. Ik vraag Skip om me tijdig wakker te maken. Honden weten exact hoe laat het is. Ze meten dat niet in wijzers en cijfers, maar in wandel- en voedertijden, het vaste tijdstip waarop iemand komt of gaat, licht en donker. Skip wekt me heel subtiel en een tikje vroeger dan afgesproken. Als ik na nadrukkelijk gezucht van zijn kant mijn ogen open, zie ik dubbel. Schijnsel van buitenaf schaduwt Skip die als een sfinx naast me op bed ligt.

uit de bundel Bezige Bu (2015)