Het gebeurt niet zelden dat familieleden bij een nalatenschap ruzie krijgen over de verdeling. Er is altijd één persoon die zich rijkelijker wil bedelen dan de rest. Skip kreeg het legaat van zijn voorganger ongevraagd cadeau en wilde ‘m - behalve het spiksplinternieuwe kingsize kussen - niet aanvaarden. Ondanks dat alles perfect paste, vond Skip dat hij recht had op een gloednieuw samengestelde collectie die hij naar eigen inzicht en wensen kon opbouwen.
De praktisch in nieuwstaat verkerende halsbanden, tuigje en riemencollectie die bewaard waren voor hergebruik, konden Skip niet bekoren. Hij mocht zijn meegebrachte halsband omhouden, maar de rode riem werd voor wat meer bewegingsvrijheid verruild met de onbenutte uitrollijn. Op de première wandeling had hij na ongeveer een kwartier ongemerkt de lijn doorgebeten. Zou het symbolisch bedoeld zijn? Net zoals mensen die wanneer ze het ouderlijk huis verlaten of op latere leeftijd op advies van de psycholoog de onzichtbare navelstreng moeten doorknippen? Ik besloot het een gunstig teken te vinden. Bovendien … riemen genoeg.
Al gauw bleek dat de
reden een afwijkende betekenis had. Skip wilde geen doorgevertjes en daarmee
basta. In rap tempo werd de erfenis er doorgejaagd. Riemen werden gemolesteerd
en er verdwenen steeds vaker op miraculeuze wijze tweedehonds spullen.
In no time was er niets meer van vroeger over en was alles vervangen. De
opvolger had zijn eigen felbegeerde verzameling opgebouwd. Eén relikwie heeft
het overleefd: het kingsize kussen – het ultieme relaxbed waar elke hond wel op
wil verpozen – viel zo in de smaak dat het negen jaar na dato nog in gebruik was.
.JPG)
