JACHTPASSIE

 

Binnenshuis is Skip een lief, toegenegen knuffelbubeertje. Je kunt je haast niet voorstellen dat zodra hij de natuur betreedt, zich gedraagt als een oerdier. Hij is een bezield graver en jager. Het is fantastisch om te zien hoe SuperSkip geniet als hij in turbo, luid yippend en skippend achter konijnen en hazen jaagt. Of wanneer hij door hoge muizensprongen in een verse molshoop duikt. Zijn hobby vond ik pas minder nadat de eerste mol het loodje legde.

Op een stralende morgen, stond ik in alle vroegte met een triomfantelijk kijkende Young Indiana Bones die een volwassen mol had gevangen in het weiland. Ik was er allesbehalve blij mee, maar hij was zo vergenoegd met zijn vangst dat ik niet het lef had om me ermee te bemoeien. Momfer de Mol voorzien van een weelderig, donkerbruin bontjasje, een snoezig roze snuitje, en opvallend schone handjes voor een beestje dat ondergronds leeft, verzette zich hevig. Het was vreselijk. Skip faalde om hem met een stevige hap doormidden te bijten. Ik smeekte hem jankend de mol uit zijn lijden te verlossen. Skip toog naar de Maas en hield de mol onder water net zo lang tot deze verdronk. Hij vlijde hem teder op het pad neer, streek er met zijn poot over. Gemakzuchtige kraaien cirkelden boven ons.

Frappant detail. In de krant van de dag erna stond een grote foto van een reiger die een jong konijntje naar binnen slokte. De techniek die hij had gebruikt was de verdrinkingsdood. Zou onze dr. Doolittle ook met reigers kunnen communiceren?

Had Skip dit afgekeken van de reigers waar er hier plenty van in het muizenveld staan te posten of zij van hem? Maanden later en het water in de Maas staat al dagen erg hoog. We hebben  slechts een smal deel dijk ter beschikking. Skip vindt het heel gewaagd om langs die grote woeste plas te jutten. In zijn verbeelding worden drijvende boomstammen krokodillen en elk aangespoeld attribuut wordt hebberig opgepakt om weer in te ruilen voor het volgende. Er zijn ontelbaar veel molshopen op de strook die ons rest, en zelfs ik hoor de veldmuisjes piepen. Diegene die het gered hebben, kunnen geen kant op. Voor de opgewonden Skip moet dit paradijs zijn. Voor het uitgraven heeft hij een speciale strategie. Hij graaft van twee kanten een lange sleuf naar het midden toe, waarna de mol via de centrale hal naar boven komt omdat alle (uit)gangen zijn geblokkeerd.

De hongerige kraaien die op de kale boomtakken zaten, hielden hem al een tijdje verwachtingsvol in het oog. Ze hebben Skip dikwijls in actie gezien en rekenen erop dat hij voor hun lunch gaat zorgen. Ze werden steeds brutaler en kwamen dicht achter hem op de grond zitten. Telkens als Skips pootjes de uitgegraven grond de lucht in slingerden, hipten ze op. Het is mooi om te zien hoe hond en vogel, toch zeer verschillende diersoorten, kunnen samenspannen. Voor Momfer liep het slecht af. Niettemin heb ik geaccepteerd dat er vanwege Skips liefhebberij onschuldige slachtoffers vallen. Ik troost me met de gedachte dat kraaien ook moeten eten.

uit de dikke pil: Skipkluifjes