Lang bestond er een misverstand over de verwekking van Skip die wij adopteerden op een leeftijd van 20 maanden. De puzzelstukjes vallen na een langverwacht telefoontje in elkaar. Ronja Snöstjärnans ontving haar aanstaande, de beroemde kampioen Zikka Fjelldalgard - roepnaam Mika, genoemd naar zijn vader thuis. Het zaadje werd geplant. Omdat het een eenmalig nestje betrof, werd er door de fokker geen kennelnaam aangevraagd. Bij de overname van Skip kregen we zijn stamboom. Daarop stond simpelweg Skip vermeld.
Omdat ik Skip zijn eigen identiteit gun (iedereen zou bekend moeten zijn met zijn afkomst), Fjelldalgard zo’n wereldnaam vind, Skip een aardje naar zijn vaartje is, en in mijn tijd kinderen automatisch de naam van de vader aannamen, noemden wij Skip, Skip Fjelldalgard.
Na plaatsing van het
eerste enthousiaste verhaal over Skip Fjelldalgard in het clubblad van Scandia
- Vereniging voor liefhebbers en fokkers van Scandinavische Spitshondenrassen,
werd ik meteen teruggefloten. De onrechtmatig gebruikte achternaam mocht ik
niet meer officieel gebruiken. Dat ik tussen alle koosnaampjes die ik voor Skip
verzin, ook Fjelldalgardje zit, hoeft niemand te weten.
.JPG)
