TABU

 

Poseren voor Pedigree

Bij onze vorige fiks, de knapste IJslandse Hond ever spraken we, naar later bleek, de naam verkeerd uit. We hadden een goed excuus: eind tachtigerjaren was er mondjesmaat informatie over IJsland. Bij het IJslands ligt de klemtoon altijd op de eerste lettergreep, en spreek je de letter a uit als au. Katur, dat ‘opgewekt’ betekent, vertolk je als Kautūr. Wij hebben uit gewenning vastgehouden aan Kátoer. In het dialect werd het soms verward met kantoer dat kantoor betekent. Kater werd verstaan door onze zeer slechthorende buurvrouw die zich haar hele leven afvroeg waarom iemand zijn hond naar een poes vernoemt. En eenmaal werd W. haast in elkaar geramd omdat een bullebak die met zijn Poolse blondine pronkte, kuthoer (excusez le mot) verstond.

Wie de titel TABU niet als taboe herkende, is onbekend met het Noors. Net als wij voorheen. Omdat iedereen ziet dat onze huidige Fikkie bijzonder is, wordt er altijd gevraagd naar het ras. Met zijn roepnaam kun je niet fout, wel met de soort, zo bleek. Wij brachten Buhund onder woorden als bu als in U en und als in rund, terwijl het Boehoend moet zijn.

Ook met Skip, de knapste Noorse Buhund ooit, pronken we graag. Behalve bij verdachte figuren die te veel vragen stellen, zijn gegevens vrijgeven taboe - onder andere door de crisis worden er regelmatig rashonden gestolen voor de illegale broodfok. Die mensen schepen we af met een nonchalant: ‘Oh, een bastaard.' Want je kunt de IJslandse Hond en de Noorse Buhund in hetzelfde rijtje scharen als de prachtige Nederlandse Witte Keeshond (mijn eerste eigen hond) die ook zo’n beetje met uitsterven wordt bedreigd, en dus interessant voor de handel.

uit de dikke pil: Skipkluifjes