Entertrainen
(spelenderwijs oefenen) deden we vanaf dag één op de oude vertrouwde
thuismanier. We verweefden spannende opdrachten in het dagelijks ritme. De
jarenlange traditie van op zondagmorgen verse croissants bakken, werd in ere
hersteld. Terwijl de croissants in de oven lagen te bruinen, verdeelde ik
apporteerspullen door de kamer. Voorbrengen bijbrengen, bleek overbodig. In
luttele seconden, voordat de croissants op het rek waren afgekoeld, leverde
Skip de hele zwik met de Franse slag aan. Het betere gooi- en smijtwerk tilden
we meteen naar een hoger niveau. Het aangebodene moest in een mand gedeponeerd
worden. In zijn strategie om speeltjes dubbel te willen omruilen, trapten we
niet in.
Hij bood
een afgeknauwd flostouw aan. Ik stopte het in mijn kontzak om later in de
vuilnisemmer te werpen, voordat er ongelukken mee zouden gebeuren. De Kong™ was
aan de beurt en hierin werd het laatste hapje croissant verstopt. Skip rende
ermee naar de gang en kwam vliegensvlug weer terug met het flostouw in zijn
bek. Huh? Ongemerkt had deze gehaaide zakkenroller het touw uit mijn broekzak
gegrist en pretendeerde of hij het nog niet had ingewisseld voor een
behoorlijke portie van mijn ontbijt. Wat een uitgekookt type. Het was in elk
geval fijn om te weten dat mochten we ooit een keer op zwart zaad komen te
zitten, Skip gegarandeerd niet zal verhongeren.
uit de dikke pil: Skipkluifjes
.JPG)
