Skip
noemde ik mijn troosthond. We adopteerden hem drie dagen nadat we onze
lieveling Katur moesten laten inslapen. Hij las de droefenis in mijn vochtige
ogen en bood me dierbare knuffels aan. Samen hebben we de eerste maanden uren
per dag joggend onze bovenkamertjes opgeruimd, want ook hij had het een en
ander te verwerken. We sleepten we ons samen uit het dal. Mijn snoeffie en
allessie Skip en ik fladderden daarna probleemloos door het leven. Tegenwoordig
bestaan er professionele troosthonden die personen met psychische trubbels
steunen en opmonteren. Ze worden aangeduid als comfort dogs of therapiehonden. De speciaal geselecteerde honden
voelen menselijke emoties goed aan en bezitten een natuurlijke neiging tot
troosten. Ze worden ingezet bij doorgedraaide jongeren, getraumatiseerde
militairen, gevangenen en eenzame of (demente) bejaarden. Een troostrijke
gedachte, al is het enigszins bevreemdend om ouderen in datzelfde rijtje te
scharen.
uit de dikke pil: Skipkluifjes
.JPG)
