Het gespierde donkere
ree met de behoorlijke blanke reet dat we afgelopen zondag binnen de omheining voor honden zagen, keek nu vanaf een behoorlijke puist boven de grond buiten de bebouwde
kom, superieur op ons neer. Kreupelhout en senioriteit weerhielden Skip ervan de achtervolging in te zetten. Het ree zagen
we naderhand aan de overkant van een mossig groen bekroosd ven. Zij weet de weg
hier, dat is een ding wat zeker is. Voor Skip die we voorzichtigheidshalve
aanlijnden, konden we naar huis, spannender zou het niet worden. Uitgeteld van
(gedeeltelijk) los in het bos, ligt Skip als een tevreden opgerold vosje op
zijn kussen te dromen. Heerlijk om bij ons hond te zijn.
uit de bundel Bezige Bu (2015)
.JPG)
