Een
premature lente anekdote. Zonder na te denken gooit de baas een baksteen die
ongelukkig op het wandelpad ligt, in het water. Doldrieste Skip duikt er
onmiddellijk overmoedig achteraan. Plons, kramp, au. Het water is nog lang niet
op zwemtemperatuur en daar zijn Skips spieren onvoldoende op berekend. Hij
krijgt een pijnlijke kramp in beide voorpoten. Jammerend hinkt hij het
kiezelstrand op. Aujoe. De baas knijpt en wrijft de zielige pootjes droog en
warm. Skip is weer snel op de been. Tja, sommige dingen zijn moeilijk af te
leren.
uit de dikke pil: Skipkluifjes