Buiten
ziet het er maar weer eens uit als een karakteristieke kerstkaart. Skip laat
kwieke voetstapjes achter in de sneeuw. Een harde vrieswind die uit het noorden
komt aanjakkeren, blaast sneeuw voor zich uit. Mazzel voor Skip, want dan mag
hij langs de wallen scharrelen; (brom)fietsers wagen zich met deze
weersgesteldheid niet op de hooggelegen dijk. Als een lone wolf struint Skip door het ruige sneeuwlandschap. Broedse kraaien
trotseren de sneeuwstorm en vliegen met takjes af en aan. Skip klautert over boomstronken,
glijdt uit over glibberige keien, volgt konijnensporen op struinpaadjes en
jaagt twee bedelende nijlgansen bij de inham weg. Kale bramentakken vegen
telkens bruut de sneeuwlaag van zijn rug. Een magnifiek zwart-wit plaatje. Na
een uurtje klaart het vanuit het niets op. Besneeuwde katjeswilgen in schril
contrast met een stralend voorjaarszonnetje aan een strakblauwe lucht. In de
smeltende sneeuwlaag zie ik aan het slofspoor dat Skips voeten achterlaten, dat
hij moe is. Moe, maar voldaan.
uit de dikke pil: Skipkluifjes