We
zijn vroeg op pad. Skip beweegt traag. Zou hij nog niet goed wakker wezen? Door
de laaghangende bewolking en een temperatuur van ongeveer 19° voelt het
onverwacht klam en benauwd aan. Na een kwartiertje trek ik mijn jas uit. Dat is
voor het eerst dit jaar. Nou snap ik waarom de hond met hijgende tong in slow
motion stapt. Hij kan zijn dikke winterjas níet uitdoen. Ik laat hem afkoelen
in de rivier die op dit moment vrij hoog staat. Dat helpt eventjes. Na een paar
honderd meter geeft hij het op en valt gewoon in de schoot van moeder aarde in
slaap. Na een dutje van pakweg 10 minuten hijs ik ‘m omhoog en sukkelen we het
laatste eindje naar huis.
uit de dikke pil: Skipkluifjes
.JPG)
