DRIELING

 

Moedermerel krijst paniekerig vanuit de klimop aan de overzijde. Ze kiest voor de expliciete waarschuwingsroep uit haar grote geluidenarsenaal. Het hoort zich aan als een handmatig bediende heggenschaar. Ik wankel op het aluminium keukentrapje om haar kuikens van dichtbij te bewonderen. De vocale tweeling blijkt een drieling. De grootste zit met haar zwaarlijvige lijf daarbij bovenop een beduidend ielere nestgenoot. Omdat de twee, die subtieler om voer piepen dan de dikkerd, zo stilletjes weggedoken zitten, zie je ze amper. Skip vindt mijn belangstelling voor de merels boeiend. Hij verkeert in de veronderstelling dat het korfje dat te hoog hangt, een verrassing in petto heeft. Kreeg hij ze eindelijk te zien? Zou hij eraan mogen ruiken? Lag er een maaltje voor hem in het verschiet? Niets van dit alles. Een langgerekte Skip op het vierde treetje mag ze na weer een dag bewaken en wachtlopen een luchtkusje voor het slapengaan sturen. 

uit de dikke pil: Skipkluifjes