UITGLIJER

 

De hond en ik bevinden ons in het nachtelijk park. Het zwakke schijnsel van de lantaarns wedijvert met de reflectie van de sneeuw. Het is daardoor heel licht. Aan een heldere sterrenhemel flonkeren Cassiopeia (een wijde W), Grote Beer en Kleine Beer (beide te herkennen aan de steelpanvorm). Onze voetstappen kraken in de bevroren sneeuw, ze laten diepe harde afdrukken na. Het oversteken van de spiegelgladde binnenwegen proberen we waar mogelijk te vermijden. Plotseling komt een muizentreintje de hoek om gesprint. Skip duikt vol in de struik die de muisjes als tunnel gebruiken. Een meevaller dat ik daarstraks voor de lange lijn heb gekozen. Voorzichtig schuifelen we over het trottoir naar huis. Bij de laatste bocht wacht een kat op de hoek die wij onmogelijk konden zien. Omdat Skip even was afgeleid door een naderende fietser, had hij de kattengeur niet bemerkt. We lopen er vol in. De kat schrikt, stijgt met vier uitstaande poten recht omhoog, en vliegt de weg op. Skip zet op vol vermogen de achtervolging in waardoor de riem bijkans uit mijn hand wordt gerukt. Ik houd onwankelbaar vast omdat er verkeer aankomt. Ik kan me nog net aan een lantaarnpaal vastklampen waardoor Skip een uitglijer maakt. Kort kermend zeilt hij op zijn achterste over de gladde stoep mijn richting uit. Als we gaan slapen komt Grote Beer niet zoals gewoonlijk op het voeteneinde liggen, waarschijnlijk is hij wat stijfjes. Later die nacht als hij het voorval herbeleeft, horen we hem in zijn angstdroom. De ochtend daarop is alles vergeten.

uit de dikke pil: Skipkluifjes