Voor voeding, bestemd voor
menselijke en dierlijke consumptie, bestaat de Keuringsdienst van Waren. Deze
test of het voedsel voldoet aan kritische veiligheidsnormen. Ligt het product
in de winkel dan is de kwaliteit gewaarborgd, maar dat wil zeker niet zeggen
dat het daarom smakelijk is.
Daarom bestaat er voor minstens één verwende viervoeter: de consumentenhond. De enige echte keurmeester wil als goede hondenbaas zijn Jack Russell enkel het beste voorschotelen. Hij neemt daarom van al het hondenvoer inclusief de koekjes voor zijn hond een voorproefje. Tijdens een strenge selectie wordt gekeken of de voorgeschreven dosis correct is, de consistentie van het brokje goed is; niet te bros en niet te hard, de reuk voor de gevoelige hondenneus geschikt is en het belangrijkste: de smaak moet delicieus zijn. Pas wanneer aan al zijn voorwaarden is voldaan, verleent hij de kwalificatie ‘okay’ en geeft hij het aan zijn Cruzertje.
De kieskeurige Cruzer gaf zelf aanleiding om de controles uit te voeren. Telkens kocht de toegewijde baas Bart voer in een appetijtelijke verpakking waarvan hij dacht dat zij dat lekker zou vinden. Maar Cruzer trok er steevast haar neus voor op en weigerde het te eten.
Baas B. wilde weten of het aan zijn hond lag: was deze echt zo veeleisend of lag het wellicht toch aan het voer? Baas en hond blijken inderdaad dezelfde neus en verfijnde smaakpapillen te bezitten, want na een grondige analyse van de brokkeninspecteur worden deze ook door zijn hond goed bevonden.
In eerste instantie vond
zijn echtgenote het een vreemde zaak. Maar eigenlijk blijkt het wel zo handig.
Heeft zij een keer geen tijd of zin om te koken dan vindt haar man niet de
hond in de pot, maar krijgt hij hapklare brokken geserveerd!
uit de bundel: Hij doet niks door Cela den Biesen (2009)
.JPG)
