ETIQUETTE

Etiquette bestaat niet alleen in de betere kringen. Voor honden gelden eveneens ongeschreven omgangsregels. Het zou vanzelfsprekend moeten zijn dat hondeneigenaars zich aan de plaatselijk heersende code houden. Heeft de een de hond aan de lijn, dan neemt de ander hem eveneens bij het passeren vast of roept hem op zijn minst bij zich. Het is prettig als je zonder angstgevoelens en ongehinderd kunt wandelen.

Het gros van de hondenbezitters houdt zich aan de fatsoensnormen. Deze tendens is duidelijk zichtbaar. Zouden alle honden tijdens het uitlaten keurig aan de lijn lopen dan waren er geen problemen, zo denken benauwde eigenaars. De lenige lijven van honden hebben echter inspanning en ontspanning nodig. Dit betekent: neuzen, spelen, rennen, ravotten, zwemmen en plezierig contact met soortgenoten.

Het hondenbos wordt voornamelijk bezocht door speelse en sociaalvaardige soortgenoten. Mensen met loopse teven, dominante reuen, zieke of oude hondjes zoeken liever hun heil op een afgelegen of minder drukbezochte plek. Wel zo verstandig. Skip en ik liepen een stug uitziende man met aangelijnde teef tegemoet. De man wilde niet dat zijn hond besnuffeld werd. Onze gecastreerde reu toonde geen interesse. Een vrijlustige Heidewachtel van 14 was niet van de loopse teef weg te slaan. Zijn bejaarde baas die op krukken strompelde, bezag de problematische situatie uit de verte. Dat ging wel even duren voordat hij de opdringerige versierder zou ophalen.

Ik besloot een hondje te helpen en lijnde de ons bekende stalker aan. Die zette zonder pardon zijn ongewenste activiteit voort op mijn rechterbeen. Hé jochie, waar zijn je manieren! Ik probeerde het hitsige gedrag wat te temperen, wat amper lukte. Ondertussen deed ik een voorzichtige poging om de onsympathieke man aan het verstand te brengen dat een losloopgebied met je loopse hond bezoeken niet bepaald een handige keuze is. Van de man verwachtte ik enige clementie, maar zijn erkentelijkheid was ver te zoeken. Hij bezag het alleen van zijn kant: de wereld was van iedereen en hij had het volste recht hier te lopen. Skip die het hele tafereel met verbazing had gadegeslagen, had zich er intussen bij neergelegd: wat een gedoe om niets.

uit de bundel: Kluifjes door Cela den Biesen (2012)