Buiten is de gevoelstemperatuur beneden de normale waarden geklommen. Het gestaag omlaag stromende hemelwater deert Skip niet, hij is allang blij dat het fris is. Ik zet mijn regenhoedje op. De paraplu houd ik in de aanslag, mocht het gaan gieten. Skip mag over akkers rennen waar mest is uitgereden. Straks spoelt hij zijn poten en buik wel in een verse regenpoel af.
Een doorweekte aalscholver slaat zijn vleugels uit. Alsof hij ze aan de waslijn te drogen heeft gehangen. Eenzame ooien op een kluitje verdringen zich onder die ene verwilderde appelboom. Hun geschoren, koude vel is kletsnat en schuilen is het enige alternatief. Skip en ik maken er een vrolijke regenwandeling van.
Ik hanteer de paraplu als
horizontale horde. Leg ik de lat hoger dan kan Skip de limbo dansen. Dat doe
ik nu niet vanwege de natte ondergrond. Rechtop en dichtgevouwen, is het een
paaltje waar hij omheen kan cirkelen. Het gaat zo hard plenzen dat ik de
paraplu weer wil gebruiken waar hij feitelijk voor bedoeld is. Een windvlaag
bolt het scherm bij het opsteken binnenstebuiten. Ik leg de plu op de grond
neer. Skip deukt ‘m met zijn poten rap in model. Puur eigenbelang. De
gutsende hoosbui wordt zelfs hem te gortig. Samen onder moeders paraplu, kiezen
we de kortste weg naar huis.
.JPG)
