RUILHANDEL

Koekiemonsters Tyra en Skip

Eigenlijk ben ik altijd een tegenstander van het meenemen van hondenkoekjes voor onderweg geweest. Ik heb moeite met de hordes uiterst hartelijke hondeneigenaren die elke hond die ze tegenkomen van een of meerdere koekjes moeten voorzien. Het is aardig bedoeld maar voor je het weet ontstaat er een levendige ruilhandel. Want als anderen trakteren wil je zelf niet achterblijven en bovendien ook nog eens als gierig worden bestempeld. Keer je ’s ochtends terug van de wandeling dan heeft je hond vaak al ontbeten en geluncht, terwijl hij thuis nog een bak met light brokken heeft staan.

Nu ben ik zelf zo’n ambulante koekjesdoos geworden. Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat dit toegeschreven kan worden aan young master Skip die overal en nergens te bekennen is, behalve bij zijn bazin. Bij elke gulle gever die we treffen, wordt er ijverig door hem gecollecteerd. Met stip op één staat M, hondenmama van Cruzer, zijn hartsvriendinnetje.

Lekker belonen werkt dus uitstekend bij hem. Zolang er wat te halen valt, blijft hij als vanzelfsprekend in mijn nabijheid. Trouwens wanneer de voorraad in mijn jaszak leeg is, weet hij dat eveneens feilloos te peilen en is zo uit het zicht verdwenen. Zo heeft elk nadeel toch een voordeel en andersom. Minpunt van vrijgevigheid is dat je meestal bij slecht weer een smerige jas of broek krijgt van tegen je opspringende honden die ongeduldig en soms hevig kwijlend hun koekje opeisen. Maar daarvoor heb je speciaal de uitlaatjas aangeschaft. 

uit de bundel: Hij doet niks door Cela den Biesen (2009)